10 Ocak 2015 Cumartesi

Sizde hiç Attilâ İlhan gibi "hiçbir şeyiniz" olan birine şiir yazdınız mı?

Bir Attilâ İlhan şiirine hikayesiyle beraber tesadüf ettim bugün.
Şiirlerin hikayelerini şiirlerden, çoğu zamanda şairleri hepsinden çok severim. 
"Sen benim hiçbir şeyimsin" şiirini her zaman çok ilginç bulduysamda oturup hikayesini araştırmak hiç aklıma gelmemişti.

Attilâ İlhan o hikayeyi şöyle anlatmış:
"O yıllarda özellikle İzmir'de, bazı genç kızlar, telefonla beni arardı. Kimisi adını verir, kimisi vermez. Bazısıyla Kültürpark'ta ya da Karşıyaka'daki bir deniz kahvesinde buluşuruz, söyleşiriz. Bazısı 'meçhul' kalmayı yeğler, sadece telefonla söyleşir. Şiir işte bu sonuncu türden bir ilişkinin etkisiyle yazıldı. Kim olduğunu hala bilmediğim o genç kız, en çok da geceleri beni arar, sıcak, biraz kırık sesiyle dakikalarca konuşurdu. Ben de konuşurdum elbet. Allah bilir ona neler anlatırdım. Derken, dönüp dolaşıp onun benim neyim olduğu sorusuna takıldık, sıcak bir yazakşamı gibi hatırlıyorum, sen dedim benim hiçbir şeyimsin. Sonra bu yeni şiirin ilk mısrası oldu. Bitirip ona okuduğumda adamakıllı içlendiğini hatırlıyorum. Kimdi dersiniz?"


ve o şiir:
Sen benim hiçbir şeyimsin
Yazdıklarımdan çok daha az
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Lüzumundan fazla beyaz
Sen benim hiçbir şeyimsin
Varlığın yokluğun anlaşılmaz

Galiba eski liman üzerindesin
Nasıl karanlığıma bir yıldız olmak
Dudaklarınla cama çizdiğin
En fazla sonbahar otellerinde
Üniversiteli bir kız uykusu bulmak
Yalnızlığı öldüresiye çirkin
Sabaha karşı öldüresiye korkak
Kulağı çabucak telefon zillerinde

Sen benim hiçbir şeyimsin
Hiçbir sevişmek yaşamışlığım
Henüz boş bir roman sahifesinde
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Ne çok çığlıkların silemediği
Zaten yok bir tren penceresinde

Sen benim hiçbir şeyimsin
Yabancı bir şarkı gibi yarım
Yağmurlu bir ağaç gibi ıslak
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Uykumun arasında çağırdığım
Çocukluk sesinle ağlayarak

Sen benim hiçbir şeyimsin


ve görüyorum ki hiçbir şeyimiz olmayan insanlara bile böylesine güzel dizeler döktürmek mümkünken, şiirin devasa gücü asla göz ardı edilemez bir gerçekmiş.
şairler, şu yeryüzüne gelmiş en nadide insanlar.